Α1. Φωτογραφία: Τέχνη & Επιστήμη

Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι να έρθουν οι μαθητές σε επαφή με την τέχνη της φωτογραφίας τόσο από επιστημονικής όσο και από καλλιτεχνικής  πλευράς. Σε πρώτη φάση καλούνται  να προσεγγίσουν ζητήματα του επιστημονικού πεδίου της οπτικής και της ψηφιακής τεχνολογίας ώστε να κατανοήσουν πως λειτουργεί η φωτογραφία. Στη συνέχεια θα αναλυθούν τεχνικές φωτογράφισης ώστε οι μαθητές να είναι σε θέση να τις ακολουθήσουν για να δημιουργήσουν τις δικές τους συνθέσεις φωτογραφίας. Απώτερος σκοπός είναι η αφομοίωση επιστημονικής γνώσης και η εφαρμογή της με τρόπο ώστε να αναδεικνύεται η δημιουργικότητα των μαθητών.

. Α2. Ερευνητικά ερωτήματα:

Πως ξεκίνησε η τέχνη της φωτογραφίας.

Ποια είναι η σχέση της φωτογραφίας με τη φυσική;

Πως εξελίχθηκε στο πέρασμα του χρόνου η τέχνη της φωτογραφίας

Ποιες είναι οι διαφορές της αναλογικής και  ψηφιακής φωτογραφία;

Θεωρείται η φωτογραφία μια σημαντική μορφή τέχνης; Γιατί;

 

A ομάδα:

Παρουσίαση: https://docs.google.com/presentation/d/1nAAr7uxItdLFEYlcSM-rrRALRjy_f-HxvwWXcUzvZM0/edit?usp=sharing

 

 

B ομάδα:

Παρουσίαση: https://docs.google.com/presentation/d/1oyXMdYb4NrOGv8Cwx87s8yiaeHKM8UXX_kYkamVyvYE/edit?usp=sharing

 

 

Γ ομάδα:

Παρουσίαση: https://docs.google.com/presentation/d/1P214US0mFuRhYqa2UqhBSluTJPF1NJOPL9xBAmxiAgE/edit?usp=sharing

 

 

 

Δ ομάδα:

Παρουσίαση: https://docs.google.com/presentation/d/1RdSa06L1UKUvN3dqK3OTCKiw62wfAVFuert4xdbkIN4/edit?usp=sharing

 

 

 

Β1. Υγεία και ασθένεια

Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι να γνωρίσουν οι μαθητές το φαινόμενο των ασθενειών στον άνθρωπο τις μορφές θεραπείας κάποιων κατηγοριών ασθενειών και τη δυνατότητα πρόληψης. Στη σύγχρονη εποχή είναι επιτακτική ανάγκη οι μαθητές αφενός να γνωρίζουν ποιες είναι οι επικίνδυνες ασθένειες και ποια τα συμπτώματά τους. Επίσης θα ήταν χρήσιμο να καταγραφούν οι αντιλήψεις της κοινής γνώμης για θέματα υγείας και ασθενειών ώστε να γίνει μια αντιπαράθεση με τα αποτελέσματα που θα προκύψουν μετά από έρευνα στο διαδίκτυο για τις αιτίες των επικίνδυνων ασθενειών. Για παράδειγμα η χρήση φαρμάκων σχετίζεται με τη θεραπεία ασθενειών, ωστόσο η κατάχρηση μπορεί να οδηγήσει σε αντίστροφα αποτελέσματα. Έτσι οι μαθητές θα πρέπει να αναπτύξουν μια κριτική στάση που θα τους επιτρέψει να γνωρίζουν καλύτερα τις αιτίες κάποιων ασθενειών και τους τρόπους για έναν ποιοτικό τρόπο ζωής.

Α2. Ερευνητικά ερωτήματα:

Τι σημαίνει ασθένεια;

Να καταγραφούν και κατηγοριοποιηθούν σε μια παρουσίαση, ανά ομάδα, οι πιο σημαντικές από άποψη μαζικότητας και επικινδυνότητας ασθένειες (π.χ. καρκίνος, καρδιοπάθειες, AIDS, ψυχικές ασθένειες, μεταδοτικές ασθένειες κ.λπ.)

Ποιοι είναι και αν υπάρχουν τρόποι θεραπείας αυτών των ασθενειών.

Ποιες είναι και αν υπάρχουν παρενέργειες από τις συγκεκριμένες θεραπείες.

Τι σημαίνει πρόληψη; Σε τι μπορεί να συνίσταται η πρόληψη ασθενειών;

 Ομάδα Δ

https://docs.google.com/presentation/d/10UIv_Nn_irS0lFP0AM81aXFNbcUj5AIBYnxfY4u1thg/edit?usp=sharing

 

Ομάδα Γ

https://docs.google.com/presentation/d/1vyroZzC1iDdVHile34V2eK3tL-9VLNc2IpcP7tQgJJA/edit?usp=sharing

 

Ομάδα Β

https://docs.google.com/presentation/d/1zV2oX9S6bc-iDcqgWVuu3cjp3lmLwANr8lg9clK7Z-g/edit?usp=sharing

 

Ομάδα Α

https://docs.google.com/presentation/d/1ZUHLfCJA8I4snRrbevHexf7GFfDpaZOpbCj_WUNfL1g/edit?usp=sharing

 

Α2.

ΕΙΜΑΙ ΕΦΗΒΟΣ

 

Η εφηβεία είναι μια δύσκολη ηλικία, μία ηλικία γεμάτη αλλαγές τόσο για εμάς όσο και για τους γονείς μας. Η εφηβεία είναι μία περίοδος σταθμός στη ζωή μας. Στην εφηβεία θα ανακαλύψουμε τον εαυτό μας, θα ανεξαρτητοποιηθούμε από τους γονείς μας και θα χαράξουμε την δική μας προσωπική πορεία. Η εφηβεία είναι ένα πέρασμα από την παιδική ηλικία στην ωριμότητα. Σωματικές αλλαγές, έντονα συναισθήματα, ονειροπολήσεις, καβγάδες, ιδιαίτερο ντύσιμο και ανάγκη για φίλους και παρέες σηματοδοτούν την φάση αυτή. Οι αλλαγές είναι σημαντικές και για τα δύο φύλα. Όλες αυτές οι αλλαγές που θα βιώσουμε είναι φυσιολογικές και αναμενόμενες. Η εφηβεία στα κορίτσια αρχίζει στα 11-13 ετών ενώ στα αγόρια στα 12-14 και φτάνει μέχρι τα 18 τους χρόνια. Κατά την περίοδο της εφηβείας γίνονται οι περισσότερες σωματικές αλλαγές και αρχίζουμε να ωριμάζουμε σεξουαλικά. Όλες αυτές οι σωματικές αλλαγές συνοδεύονται και από αλλαγές στην ψυχολογία και τον συναισθηματικό μας κόσμο. Οι αλλαγές αυτές μπορεί να δημιουργήσουν αισθήματα περηφάνιας και χαράς αλλά και φόβου και ντροπής ή και όλα αυτά μαζί. Όση αναστάτωση φέρνουν αυτές οι αλλαγές, είναι απαραίτητες για την ωρίμανσή μας καθώς αφήνουμε την παιδική ηλικία πίσω και διαμορφώνουμε την δική μας προσωπικότητα.

Η εφηβεία επηρεάζει τόσο την ψυχολογία όσο και την ζωή μας. Καλούμαστε να προσαρμόσουμε την συμπεριφορά μας σε κοινωνικές καταστάσεις με τελείως διαφορετικούς κανόνες από εκείνους τις παιδικής ηλικίας. Όσο νωρίτερα φτάνουμε στην εφηβεία τόσο αυξάνεται και ο κίνδυνος κατάθλιψης και άγχους. Η εφηβεία ενοχοποιείται συχνά για το κάπνισμα, την παραβατική συμπεριφορά καθώς και την πρώιμη σεξουαλική επαφή. Όσον αφορά την ένταξή μας στο κοινωνικό σύνολο, η διαδικασία της διαμόρφωσης της προσωπικής ταυτότητας και η διαδικασία της κοινωνικοποίησης συνδέονται και αλληλοεξαρτώνται. Η κοινωνία, οι γονείς και η οικογένεια έχουν προσδοκίες από τον έφηβο. Δεν έχουμε μία σταθερή ταυτότητα, καθώς αλλάζουμε καθημερινά. Δοκιμάζουμε διάφορους ρόλους και ταυτότητες ώστε να δούμε τι μας ταιριάζει καλύτερα. Ένας κίνδυνος της διαδικασίας αυτής έχει να κάνει με τις παρέες τις οποίες εμείς θα επιλέξουμε. Θέλουμε όλοι μαζί να έχουμε μία κοινή ταυτότητα για να νιώθουμε πιο δυνατοί στο να αφήσουμε πίσω την παιδική ηλικία. Όταν γινόμαστε μέλη μίας ομάδας υιοθετούμε το ίδιο ντύσιμο,  λεξιλόγιο και συμπεριφορά. Επιπλέον, στρεφόμαστε σε πρότυπα της μαζικής κουλτούρας κυρίως μουσικούς, αθλητές και διάσημους. Θέλουμε να τους μοιάσουμε μιμούμενοι το ντύσιμο και επαναλαμβάνοντας τα κλισέ τους. Οι γονείς κάνοντας κριτική στο πρότυπο μας, το μόνο που καταφέρνουν είναι να μας απομακρύνουν από τους ίδιους και να διευρύνουν το χάσμα ανάμεσα μας.

Πολλές αλλαγές τις εντοπίζουμε στο σώμα μας. Συγκεκριμένα, βλέπουμε τους μύες μας να αναπτύσσονται, νιώθουμε βαρύτεροι και ψηλότεροι, αρχίζουμε και βγάζουμε σπυράκια, κυρίως στο πρόσωπο, αλλά και σε άλλα μέρη του σώματός μας, παρατηρούμε ότι έχουμε αρκετές τρίχες σε όλο σχεδόν το σώμα μας αλλά ιδιαίτερα στα γεννητικά όργανα, γεγονός το οποίο μας εκνευρίζει αφού ιδρώνουμε συνεχώς. Η φωνή μας γίνεται όλο και πιο βαριά.

Όμοια εμείς τα κορίτσια βλέπουμε το στήθος μας να μεγαλώνει και τις θηλές μας να ξεχωρίζουν. Τα γεννητικά μας όργανα αναπτύσσονται και οι ωοθήκες μας πλέον παράγουν ωάρια. Επίσης θα ξεκινήσει η έμμηνος ρήση. Επιπλέον, οι ορμόνες παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην σεξουαλική ανάπτυξη και λειτουργία μας. Ορμόνες που υπάρχουν στον οργανισμό μας είναι τα ανδρογόνα, η τεστοστερόνη και τα οιστρογόνα. Κατά την εφηβική περίοδο οι ορμόνες είναι σε πολύ υψηλότερα επίπεδα σε σχέση με την ενήλικη περίοδό μας και ευθύνονται για πολλές αλλαγές. Έτσι, παρατηρείται αύξηση της τριχοφυΐας στο πρόσωπο και στο σώμα και έντονη ακμή. Ακόμα, τα οιστρογόνα υπάρχουν και στα 2 φύλα, αλλά πιο έντονα παρατηρείται στις γυναίκες γιατί παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στον εμμηνορυσιακό κύκλο της γυναίκας, που είναι απόλυτα φυσιολογικό κομμάτι της ζωής της.

Επίσης σαν αγόρι  εντοπίζω πολλές αλλαγές  στο σώμα μου, τα γεννητικά μου όργανα έχουν μεγαλώσει και ως απόρροια έχω πιο συχνές στύσεις και ονειρώξεις. Η φωνή μου γίνεται όλο και πιο βαθιά. Έχω μάθει ότι είμαι πλέον βιολογικά έτοιμος να κάνω παιδιά. Όσον αφορά τις αλλαγές που δεν έχουν απόλυτη σχέση με το σώμα μου βιώνω πολλά ξαφνικά και απότομα σκαμπανεβάσματα στην ψυχολογία και στην διάθεση μου, τα οποία όπως είναι φυσικό και επόμενο επηρεάζουν την ζωή μου σε τεράστιο βαθμό. Επιπλέον αρχίζω να έλκομαι από άτομα αντίθετου φύλου.

Έχω και εγώ σαν κορίτσι κάποιες από τις παραπάνω αλλαγές. Παρ’ όλα αυτά μου συμβαίνουν και κάποιες ξεχωριστές. Βλέπω το στήθος μου να μεγαλώνει και η εμμηνορρυσία (περίοδος) που εμφανίστηκε μου προκαλεί άγχος και φόβο, συναισθήματα τα οποία ξεπέρασα αφού αποδέχτηκα ότι θα με ακολουθεί από εδώ και πέρα.

Όπως κάθε έφηβος έτσι και εγώ ελκύομαι και έλκομαι από το αντίθετο φύλο. Προσπαθώ να τραβήξω την προσοχή του άλλου φύλου συνήθως με κοπλιμέντα-φλερτ αλλά και προβάλλοντας με πολλές φορές με ανορθόδοξο τρόπο. Υπάρχουν στιγμές που νιώθω πανευτυχής και ότι μπορώ να καταφέρω τα πάντα. Άλλες φορές νιώθω την απογοήτευση, συναίσθημα που με καταβάλλει συνέχεια τον τελευταίο καιρό και με επηρεάζει απόλυτα.

Νιώθω και εγώ ερωτευμένη με το άλλο φύλο. Πιστεύω όμως ότι είμαι πολύ πιο ώριμη και ο έρωτας μου είναι αληθινός. Είναι κυρίως ψυχικός και συναισθηματικός. Ενώ των αγοριών έχω την εντύπωση ότι είναι σωματικός και σεξουαλικός και με βλέπουν ως αντικείμενο χρήσης. Εγώ όμως αναζητώ ίση μεταχείριση. Επιπλέον, αντιλαμβάνομαι μια πίεση για ολοκλήρωση από το μέρος του, ακόμα και όταν του εκφράζω το φόβο μου. Ως συμπέρασμα, δεν μπορεί να καταλάβει ότι για μένα αποτελεί κάτι σημαντικό και τρόπο επιβεβαίωσης της θηλυκότητάς μου αλλά με αντιμετωπίζει ως μέσο ικανοποίησης.

Συχνά φοβάμαι μήπως γίνω ομοφυλόφιλος. Είμαι έφηβος και όπως πολλά παιδιά σε αυτή την ηλικία έχω ομοφυλοφιλικά όνειρα και μου έχει περάσει από τον νου να πειραματιστώ. Παρ?όλα αυτά δεν πρόκειται αναγκαστικά για κάτι μόνιμο. Γενικά ψάχνω να βρω την σεξουαλική μου ταυτότητα.

Όσον αφορά όμως τον κάθε έφηβο σαν και εμένα με φυσιολογική σεξουαλική προτίμηση του αντίθετου φύλου μας απασχολούν άλλα πράγματα, όπως το ικανοποιητικό μέγεθος του πέους για τα αγόρια και η εικόνα του σώματος και το βάρος για τα κορίτσια. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι η σεξουαλική ζωή ενός ανθρώπου εξαρτάται από την φυσική και ψυχολογική του κατάσταση.

Εκτός όμως από τις βιολογικές αλλαγές, παρατηρώ και κάποιες αλλαγές στη ψυχολογία μου. Προτιμώ να περνάω πολλές ώρες στην απομόνωση, απέχοντας από δραστηριότητες  και την οικογένεια μου. Στην εφηβεία αλλάζει ο χαρακτήρας μου και δεν μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου. Το σχολικό πρόγραμμα αποτελεί σημαντικό παράγοντα για να διαμορφώσω την προσωπικότητα μου. To σχολείο είναι ίσως ??περισσότερο?? σημαντικό  από όσο νομίζω , διότι με προετοιμάζει για την επαγγελματική  ζωή και την προσωπική μου εκπαίδευση.

Εμείς οι έφηβοι βιώνουμε την καθημερινότητα μας σαν έναν «αγώνα δρόμου». Συνεχώς προσπαθούμε να είμαστε εντάξει στις υποχρεώσεις μας, να αυξήσουμε τις γνώσεις μας, να έχουμε χρήματα και αγαθά.

Οι γονείς μας χωρίς να το θέλουν μας πιέζουν να κάνουμε πράγματα που αφορούν ακόμα και τον ελεύθερο χρόνο μας, δίχως να κατανοούν πως ο χρόνος για τον εαυτό μας είναι απαραίτητος. Ακόμα και σε περίοδο εξετάσεων η πίεση τους είναι μεγάλη και δεν καταλαβαίνουν ότι το να διαβάζουμε μέρα-νύχτα δε θα μας βοηθήσει να μάθουμε περισσότερα. Όλο αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι αντοχές μας και φυσικά η ικανότητα μάθησης να μειώνονται. Χρειαζόμαστε χρόνο ανάπαυσης και ευχάριστης απασχόλησης του μυαλού και του σώματος μας.

Η εφηβεία είναι μια ηλικία άγχους, αβεβαιότητας τόσο για έναν έφηβο όσο και για τα αδέρφια, τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς, ή άλλα πρόσωπα του οικογενειακού ή κοινωνικού μας κύκλου. Τα προβλήματα μας τα ξεπερνάμε άλλοτε εύκολα και άλλοτε δύσκολα. Τα αντιμετωπίζουμε όμως με σοβαρότητα, ψυχραιμία και με την αγάπη που μας δίνει η οικογένεια μας. Τα προβλήματα που πρέπει να ξεπεράσουμε είναι σημαντικά για εμάς του ίδιους, για αυτό και είναι αναγκαίο να επιλυθούν με ηρεμία και κατανόηση. Απαραίτητο είναι επίσης να συμφωνούμε με τους γονείς σε βασικούς κανόνες που θα καθορίσουν την ζωή μας καταλαβαίνοντας ότι θέλουν το καλύτερο για μας και να μας στηρίξουν. Πρέπει να μπορούν να συζητούν, να διαπραγματευτούν με ψυχραιμία τις καταστάσεις αποφεύγοντας συγκρούσεις και να μας δίνουν το καλό παράδειγμα όχι μόνο με λόγια αλλά και με πράξεις. Επιπλέον πρέπει να μας αφήνουν να έχουμε τον δικό μας χώρο-χρόνο, εφόσον εμείς οι ίδιοι κατανοήσουμε ότι είμαστε μέλος της οικογένειας με δικαιώματα και ευθύνες.

Οι γονείς δυσκολεύονται να αποδεχτούν ότι μεγαλώνουμε και μπορούμε να κάνουμε μερικά πράγματα χωρίς αυτούς. Είναι πιο πιθανό να περάσουμε την εφηβεία χωρίς σημαντικές αντιπαραθέσεις και προβλήματα αν εκείνοι, μας αντιμετωπίζουν σαν υπεύθυνο άτομο το οποίο μπορούν να εμπιστευτούν. Καλό είναι να συζητάμε θέματα που μας απασχολούν με τους γονείς μας ή με έναν ειδικό ώστε να μπορέσουν να μας βοηθήσουν με τις συμβουλές τους.

Κατά την διάρκεια της εφηβείας οι σχέσεις μας με τους συνομήλικους μας έχουν όλο και μεγαλύτερη σημασία και αρχίζουν να παίζουν βασικό ρόλο στην κοινωνική μας ζωή. Είναι σημαντική η αύξηση του χρόνου που περνάμε με τους φίλους μας σε σχέση με άλλες δραστηριότητες. Υπάρχει όμως μια μικρή  περίπτωση να έρθουμε αντιμέτωποι με την κοινωνική απόρριψη η οποία προκαλεί άσχημα αισθήματα σε όλες τις ηλικίες. Για παράδειγμα μερικά άτομα γίνονται αποδεκτά από το σύνολο της ομάδας των συνομήλικων τους ενώ άλλα απορρίπτονται.

Επιπροσθέτως, οι ανάγκες μας είναι πολλές και μερικές από αυτές ίσως να φαίνονται παράλογες και υπερβολικές, αλλά δεν παύουν να είναι σημαντικές για τον καθένα μας. Στην καθημερινότητα σχεδόν τα πάντα συμβάλουν στην κοινωνικοποίηση μας, από την οικογένεια και τους φίλους, μέχρι τις ασχολίες στον ελεύθερο χρόνο μας. Υπάρχουν βέβαια πολλά εμπόδια και προβλήματα που δυσκολεύουν αυτή τη διαδικασία, όπως η κοινωνικο – οικονομική  κατάσταση της χώρας, η οποία επηρεάζει την οικονομία  μιας οικογένειας και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην ικανοποιούνται πολλές ανάγκες μας, κάτι το οποίο δυσκολεύει περισσότερο την κοινωνικοποίηση. Αντιμετωπίζουμε καλές και κακές στιγμές, όμως και στις δύο περιπτώσεις χρειαζόμαστε κάποιον για να τις μοιραστούμε. Αν αυτό δεν συμβεί τότε είναι αρνητικό για την κοινωνικοποίηση μας. Η οικογένεια είναι ίσως ο σημαντικότερος παράγοντας σε αυτό ,αφού είναι τα πρώτα άτομα με τα οποία θα συζητήσουμε τα προβλήματα μας.

Κάθε οικογένεια αντιμετωπίζει τα μέλη της με διαφορετικό τρόπο. Αυτό φαίνεται περίεργο σε εμάς τους εφήβους διότι η ψυχολογία μας μεταβάλλεται εκείνη την περίοδο κάτι το οποίο είναι απολύτως φυσιολογικό και κάτι το οποίο  βιώνουν όλοι οι έφηβοι. Κάποιοι γονείς μας στηρίζουν, ενώ κάποιοι άλλοι δείχνουν αδιαφορία απέναντι μας. Όταν μας παραμελούνε νιώθουμε θυμό και δυσανασχετούμε, ενώ όταν δεχόμαστε καθοδήγηση και συμβουλές νιώθουμε πιο σίγουροι για κάθε πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουμε. Οι συμβουλές που θα δεχτούμε από τους γονείς μας θα επηρεάσουν τις αποφάσεις που θα λάβουμε καθ?όλη την διάρκεια της ζωής μας κατά μεγάλο βαθμό.

Η εφηβεία είναι μια από τις δυσκολότερες περιόδους στη ζωή ενός ατόμου. Γι?αυτό θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με επιείκεια από τους γύρω του, για να αποτραπούν οι οποιεσδήποτε ψυχολογικές διαταραχές. Επίσης η εφηβεία είναι μια ηλικία την οποία όλοι την έχουν περάσει, οπότε δεν είναι δύσκολο να καταλάβουν πως νιώθει ένας έφηβος ,αν και στις περισσότερες περιπτώσεις εθελοτυφλούν και κάνουν πράγματα που για εμάς τους έφηβους είναι εκνευριστικά και ακατανόητα, με αποτέλεσμα το χάσμα μεταξύ των δύο γενεών όσο πάει και διευρύνεται.

Κατά την γνώμη μας κάθε παιδί πρέπει να περνάει χρόνο με τους γονείς του, όχι βλέποντας ανόητες εκπομπές στην τηλεόραση (Survivor), αλλά να κάνουν πράγματα που ευχαριστούν όλη την οικογένεια με αποτέλεσμα την σωστή διαπαιδαγώγηση του εφήβου. Όπως επίσης πρέπει να περνάει χρόνο και με συνομήλικους του αφού ενδεχομένως μπορεί να κάνει και να μοιραστεί πράγματα που δεν μπορεί με κάποιο μέλος της οικογένειας του.

Αρκετές φορές εμείς οι έφηβοι, οδηγούμαστε σε παραβατικές συμπεριφορές. Ο κύριος παράγοντας που μας οδηγεί σε αυτό είναι η οικογένεια, το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουμε. Οι γονείς μας κάποιες φορές είναι βίαιοι, είτε μεταξύ τους, είτε προς εμάς, με αποτέλεσμα να «αγριευόμαστε» και να γινόμαστε επιθετικοί. Επιπλέον, έχουμε την ανάγκη να τραβήξουμε την προσοχή των συνομηλίκων μας και να τους δείξουμε την αξία μας ως άτομα. Είναι στιγμές που νιώθουμε μόνοι και απαρατήρητοι. Θεωρούμε πως κανένας δεν μας δίνει σημασία και ότι μας θεωρούν κατώτερους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, προσπαθώντας να ενταχθούμε, να ωθούμαστε σε βίαιες ενέργειες. Επιθυμούμε ακόμα να διαφοροποιηθούμε σε σχέση με τους υπολοίπους και να αποκτήσουμε μία δική μας ταυτότητα. Δε μας αρέσει να είμαστε ίδιοι με τους άλλους. Θέλουμε την αποκλειστικότητα και μερικές φορές  την βρίσκουμε μόνο με έναν τρόπο. ΤΗΝ ΒΙΑ. Εκτός από αυτά γινόμαστε παραβατικοί για να αποκτήσουμε κάτι που μας αρέσει ή χρήματα. Έχουμε την εντύπωση πως έτσι θα έρθουν στα χέρια μας γρήγορα.

Σε ένα σύγχρονο και δίκαιο κράτος που προσπαθεί να δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλους υπάρχουν κάποιοι θεσμοί που φροντίζουν για αυτό .Οι έφηβοι χρειάζονται ιδιαίτερη καθοδήγηση και προστασία ώστε να πάρουν γερά εφόδια για την μετέπειτα ζωή τους. Στην Ελλάδα δεν ξέρω κατά πόσο αυτό γίνεται πράξη, οι έφηβοι και γενικότερα οι νέοι δεν προστατεύονται από το κράτος αλλά από ελάχιστους οργανισμούς που έχουν αναλάβει αυτόν τον ρόλο. Όμως και οι νέοι πρέπει να σέβονται ορισμένους κανόνες για να υπάρχει αρμονική λειτουργία στο σύστημα. Για παράδειγμα αρκετοί νέοι στη χώρα μας, οδηγούν μηχανοκίνητα οχήματα χωρίς να διαθέτουν άδεια οδήγησης, καταναλώνουν αλκοολούχα ποτά πριν κλείσουν το 18^ο έτος της ηλικίας τους, παίζουν τυχερά παιχνίδια, χρήση όπλων από μικρή ηλικία, κατοχή και χρήση ναρκωτικών και άλλων ουσιών. Αυτό συμβαίνει γιατί πολλοί γονείς τηρούν τους νόμους όποτε τους συμφέρει, βρίσκοντας συνεχώς «παραθυράκια» για να αποφύγουν οποιαδήποτε ποινή τους επιβληθεί. Το κράτος δεν φροντίζει να αποφευχθεί η παραβατικότητα βάζοντας αυστηρά πρόστιμα και ποινές ώστε να περιορίσουν αυτού του είδους συμπεριφορές.

Υπάρχουν πολλές υπηρεσίες και οργανισμοί που μπορούν να μας προστατέψουν, αποτρέψουν και να μας βοηθήσουν να ανεξαρτητοποιηθούμε από παραβατικές συμπεριφορές. Κάποιοι από τους οργανισμούς είναι: Το χαμόγελο του παιδιού (1056) , Μαζί με το παιδί (11525) , Τηλεφωνική γραμμή κοινωνικής βοήθειας (197) , ΚΕΘΕΑ (210-8898200), η αστυνομία και τα δικαστήρια.

Οι παραπάνω οργανισμοί και υπηρεσίες έχουν σκοπό να μας βοηθήσουν να μην εκδηλώσουμε παραβατικές συμπεριφορές ή σε περίπτωση που αυτές ήδη υπάρχουν προσπαθούν να τις εξαλείψουν με τον πιο ανώδυνο τρόπο. Οι οργανισμοί για παράδειγμα που αναφέραμε έχουν ως κύριο μέλημα όταν εμείς οι έφηβοι παρουσιάσουμε τα πρώτα δείγματα παραβατικότητας, να βρουν που οφείλεται αυτό και να μας βοηθήσουν να το αντιμετωπίσουμε χωρίς την παρέμβαση υπηρεσιών όπως είναι η αστυνομία. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι για να μας δώσουν μία δεύτερη ευκαιρία και ένα χέρι βοηθείας γνωρίζοντας πως αλλιώς η κατάσταση θα χειροτερέψει.

 

 

«Ήταν σκληρό. Αναρωτιόμουν γιατί μου φέρονται έτσι» , λέει ο Κώστας για την πρώτη μέρα που πέρασε την πύλη του Καταστήματος, Κράτησης Νέων  στον Αυλώνα . Ήταν 2008 και αυτός 16 ετών. Ο υπαστυνόμος που είχε χειριστεί την  υπόθεση του τηλεφώνησε τότε σε φίλο σωφρονιστικό. Αγωνιούσε για την τύχη του εφήβου στην φυλακή. «Να τον προσέχεις» , του είπε, «φαίνεται καλοσυνάτο παιδί». Σε σύντομο διάστημα μετά την αποφυλάκισή του, όμως, συνελήφθη ξανά για ληστείες και κλοπές. Πρόσφατα πίσω από τους ίδιους τοίχους πάλι πληροφορήθηκε πως ανήλικοι με αντίστοιχα παραπτώματα δε θα φυλακίζονται. Αν αυτό το μέτρο ίσχυε στα δικά του χρόνια, ο Κώστας σκέφτεται ότι μπορεί να ήταν διαφορετική η εξέλιξή του.

Ο εγκλεισμός πάντως, των ανηλίκων στις περισσότερες περιπτώσεις είναι η τελευταία επιλογή των Αρχών. Στα 13 του ο Κώστας είχε σταλεί στο Ίδρυμα Αγωγής Ανηλίκων Βόλου, ανοιχτή δομή που λειτουργεί ως αναμορφωτήριο. Από εκεί το έσκασε όπως συχνά συμβαίνει και με άλλα παιδιά. Αντίστοιχα ο Χρήστος, συγκρατούμενός του σήμερα στον Αυλώνα, άρχισε να απασχολεί την  δικαιοσύνη στα 11 του. Τότε είχε σπάσει με φίλους του την τζαμαρία ενός GOODY?S  στον Πειραιά. Συνέχισε στα επόμενα χρόνια να διαπράττει μικροκλοπές. «Μου είχαν δώσει ευκαιρίες. Ερχότανε και στο σπίτι μία επιμελήτρια ανηλίκων. Εγώ όμως έκανα πολλά λάθη. Νόμιζα ότι δεν πρόκειται ποτέ να πάω φυλακή, ώσπου έγινε 16 και με έπιασαν ξανά», λέει ο Χρήστος.

 

Τους πρώτους 6 μήνες μετά την αποφυλάκισή του ο Κώστας εργάστηκε σε ταβέρνα. «Μετά όμως πάλι έμπλεξα», λέει σε τηλεφωνική συνομιλία μέσα από τον Αυλώνα. «Με πλεύρισαν οι ίδιες παρέες. Άρχισα χρήση κοκαίνης. Και όταν δε μου έφταναν τα λεφτά ξηκίνησα τις ληστείες. Χωρίς καλυμμένα χαρακτηριστικά. Δεν με ένοιαζε»

 

«Αυτά τα παιδιά είναι δύσκολο να ξεφύγουν. Δεν υπάρχει πάντα κάποιος να τα υποδεχτεί», λέει ένας σωφρονιστικός υπάλληλος στον Αυλώνα. Ο πατέρας του Κώστα είναι 85 ετών και η μητέρα του πλησιάζει τα 70. «Δεν μπορούσαν να με ελέγξουν όταν ήμουν έφηβος», λέει. «Εγώ μεγάλωσα εδώ μέσα», σημειώνει για την φυλακή. «Και βλέπω ότι δεν αξίζει να φας όλα σου τα χρόνια εδώ»

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

Οι πληροφορίες πάρθηκαν από τις ακόλουθες ιστοσελίδες::

 

• http://phys-ed.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html

Συντάκτης: Αθανάσιος Ε. Διονυσόπουλος

 

• http://apostolos1963.blogspot.gr/2011/04/blog-post_3095.html

 

• http://www.eglimatologia.gr/2-το-σχολειο-ως-μεσο-κοινωνικοποιησης/

 

• http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/corpora/pi/content.html?t=3,2204

 

• https://el.wikipedia.org/wiki/Κοινωνικοποίηση

 

καθώς και από τα ακόλουθα βιβλία :

• Δημήτρης Τσαρδάκης, Η γένεση του κοινωνικού ανθρώπου, Εκδόσεις «Βιβλία για όλους», Αθήνα 1987 (Δεύτερη έκδοση συμπληρωμένη)

 

• Κοινωνικοποίηση και Εκπαιδευτικές ανισότητες  ΙΩΑΝΝΗΣ Ε. ΠΥΡΓΙΩΤΑΚΗΣ

 

• Πολιτική Παιδία Ά Λυκείου, Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Παύλος Φ. Μάραντος , Κώστας Ν. Θεριανός., Έκδοση 2016, Ινστιτούτο Τεχνολογίας Υπολογιστών & Εκδόσεων Διόφαντος..

 

•  Ρέι?ον ? Ριβιέ Μπέρτ.,1989, Η κοινωνική ανάπτυξη του εφήβου,Αθήνα, Εκδ.                         Καστανιώτη

 

• Μπρακόνιε Α. ? Μαρτσέλι Ντ., Τα χίλια πρόσωπα της εφηβείας, ?τφ. Λεωνίδη Σ., Εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2002

 

 

• Μάνος Κ., Ψυχολογία του εφήβου, Εκδ. Γρηγόρη, Αθήνα 1986.

 

• Παπαδιώτου ? Αθανασίου Β., Οικογένεια και όρια, συστημική προσέγγιση, Εκδ. Ελληνικά Γρά??ατα, Αθήνα 2000.

 

 

• Σύγχρονη Ψυχολογία, Εκδ. Αλέξανδρος, Αθήνα 1999

 

Η εργασία πραγματοποιήθηκε από τους μαθητές:

 

• Μήτος ? Κώτσης Αλέξανδρος
• Μήτος – Κώτσης Ιωάννης
• Μπακία Ανδρέας
• Μπάρη Χριστίνα
• Νάκα Ειρήνη
• Νάκος Κωνσταντίνος
• Ντάφλος Χρήστος
• Παππά Νεκταρία ? Σοφία
• Πλιάκα Αγγελική
• Ρασούλης Νικόλαος
• Ρίκα Σόνια
• Σίσκας Ευθύμιος
• Σμπόνια Αδαμαντία
• Σωτηρίου Χριστίνα
• Τάσση Πανωραία
• Τριάντη Ελένη
• Τσαουσάι Αλμπάνο
• Φουρκής Ιωάννης ? Γεώργιος
• Χρήστου Ιωάννης

 

Υπό την επίβλεψη του κύριου Κ. Γκοβίλα

 

 

Β2. Τ

Τοπογραφία Φαναρίου

Δημιουργία και προβολή 25λέπτου βίντεο, όπου οι μαθητές παρουσιάζουν την ιστορία και τις ομορφιές της περιοχής τους.